Beste mensen hier vanmiddag aanwezig
Natuurlijk weet ik niet precies hoe dat bij u gaat, maar ik zal jullie eerlijk zeggen, bij mij blijven negatieve dingen vaak langer hangen dan positieve dingen.
Negatieve herinneringen gaan gewoon langer met me mee.
Noem maar even als voorbeeld, dat ik na een kerkdienst bij de uitgang mensen handen sta te geven
Veel mensen zeggen iets aardigs, maar dan zo nu en dan is er eentje die dan sist:
dominee, ik was het absoluut niet u eens
of: dat grapje dominee dat kon toch echt niet
of nog erger: u had zeker uw dag niet…..
wat moet je daar nou weer mee….
En dan zit ik dus de rest van de zondag te denken, wat heb ik nou toch weer verkeerd gezegd he…..
Jenny zegt dan, maar je moet ook willen horen wat mensen aan positieve dingen gezegd hebben, ja ja, maar bij mij blijft dan zo’n negatieve opmerking lang hangen.
Dat zit misschien wel in onze genen. Sla morgenvroeg de krant open, daar staat niet heel veel positief nieuws in. En toch lezen we het allemaal.
Er was eens 1 krant, ik geloof dat het het Nederlands dagblad was en die deden een experiment, elke dag in de krant 1 pagina met positief nieuws.
Nou, dat werd na een paar weken de slechts gelezen pagina, dus die verdween weer.
Kijk, als er morgen in de krant staat, dit weekend weer geen ongeluk gebeurd op de N 35, is geen nieuws.
Maar als er wel een ongeluk is gebeurd op de N 35, dan komt het wel in de krant en graag met foto’s erbij, dan kunnen we goed zien wat er gebeurd is.
Zo zitten wij mensen kennelijk in elkaar,
dat het negatieve meer aan ons plakt, dan het positieve
Is ook lastig natuurlijk.
Als bij iemand bent, die ernstig ziek is, dan ga je niet zeggen, maar moet je eens kijken wat je allemaal nog wel kunt, je hebt je vrouw nog, je hebt een mooi huis, je kunt nog wat eten, de zon schijnt
ga je allemaal niet zeggen, want dan ben je een slechte trooster.
Maar waarom eigenlijk niet?
Zelfs in alle sores die mensen overkomt, is er dan niks meer om voor te danken??
In de bijbel lezen we vanmiddag een tekst over dankbaarheid onder alle omstandigheden
Dank God onder alle omstandigheden, staat er, want dat is wat Hij in Christus van u vraagt.
Zijn we niet zo goed in he.
Ik moet natuurlijk ook denken aan het christelijk mannenkoor Zwolle, wat hier vanmiddag te gast is en zijn laatste optreden verzorgt.
Natuurlijk kun je zeggen:
het is eeuwig jammer, eeiiiuweg zunde, dat het koor nu ophoudt te bestaan
ja maar, de leden werden steeds ouder
er kwam niemand meer bij,
er gingen alleen maar leden af
en toen stopte onze jonge dirigent ook nog
nou en toen waren we er helemaal klaar mee
Het is dat dominee van Ark graag wilde dat we vanmiddag nog zouden komen, anders hadden we nu vanmiddag al mooi zitten vissen
nou ja, zoiets, dan overheerst het negatieve.
Maar je kunt ook zeggen:
want een zegeningen hebben wij al die jaren gekend.
dat we elke keer toch maar weer tot eer van God mochten zingen, week in week uit
hoeveel mannen hebben er wel niet in ons koor meegezongen,
sommigen zijn na verloop van tijd weer weggegaan, anderen misschien overleden, maar wat hebben we het samen goed gehad
Geweldige dirigenten ook, Harry Koning vele jaren, de laatste jaren met Johan
en wat mooi dat we als koor veel jonge musici, dat was ook echt jullie beleid, de kans hebben gegeven mee te werken aan optredens.
Vanmiddag hebben jullie daar weer een prachtig voorbeeld van gegeven
hoeveel honderden, duizenden mensen hebben al die jaren mogen genieten van jullie muziek
en dat alles tot eer van God
Wat zijn we dankbaar, wat zijn we dankbaar.
Dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat Hij van ons in Christus Jezus verlangt.
Zo mag dat ook zijn, wanneer je nu stopt als koor
Laat het negatieve niet overheersen, pink een traan weg, sterk spul he en zeg:
maar soli Deo Gloria
aan God alle eer
Mijn vader……
Mijn vader was wel een trouwe fan van mij, hij kon ook kritisch zijn over wat ik zei, daar had ik dan weer dagen last van, dat begrijp je nu, maar hij was bovenal een trouwe fan.
En zo lang hij kon, was hij hier ook bij Zingen onder de Peperbus aanwezig
De laatsten jaren van zijn leven was hij steeds beperkter door zijn ziekte Parkinson.
En toen, bijna aan het einde van zijn leven, hadden we als familie een familiebijeenkomst en er was ook een soort viering in een kerk en toen sprak mijn vader de volgende tekst uit voor zijn kinderen en zijn kleinkinderen, mijn moeder was er ook nog bij
Ik wil U o God mijn dank betalen, U prijzen in mijn avondlied, het zonlicht moge neder dalen, maar Gij mijn God verlaat mij niet
Dat is: dank God onder alle omstandigheden.
Daarom mag je ook aan ziekbed, nadat je vol begrip en aandacht hebt geluisterd naar de zorgen, de pijn en het verdriet die iemand kan hebben, voorzichtig zeggen, zijn er ook dingen waar u dankbaar voor bent?
Daarom mag je als mannenkoor vandaag tegen elkaar zeggen, wat hebben we een geweldige tijd gehad, de dankbaarheid overheerst.
Kijk, een mens heeft twee handen he
In de ene houd je de dingen vast waar je je zorgen over maakt, dat gaat vanzelf, daar hoeven we weinig moeite voor te doen, die zorgen, dat negatieve, dat plakt aan ons
Maar we hebben nog een tweede hand, daarin mag je tellen al die dingen waar je dankbaar voor kunt zijn in je leven.
Dat je vanochtend weer wakker mocht worden,
dat je de adem nog hebt,
dat we in een welvarend land wonen,
met eten in overvloed en goede gezondheidszorg,
dat je dankbaar mag zijn voor de mensen om je heen en alles wat je zomaar elke dag uit genade krijgt
en door die twee handen regelmatig te vouwen, in je gebed, in je dankbaarheid aan God, zo blijf je als mens in balans.
Breng het samen, het negatieve en het positieve, het een hoe je niet te ontkennen, maar het positieve helpt je om het negatieve te dragen.
In Italië zeggen ze, als ze dank je wel willen zeggen, gracie
Daar zit het Latijnse woord gratia in en dat betekent genade.
Gracie, dank je wel, het is allemaal genade.
Of om het nog 1 keer met de bijbeltekst te zeggen, dank God onder alle omstandigheden wat dat is wat Hij in Christus Jezus van ons vraagt
Gracie dus
Amen
